تأیید حکم ربایندگان دانشجوی بنگلادشی - مجله سرگرمی

به گزارش ، این حادثه یک سال پیش رخ داد و دوستان این جوان بنگلادشی به پلیس خبر دادند که او چند روزی است خوابگاه را ترک نموده و بازنگشته است. بلافاصله تحقیقات در این باره شروع شد و مأموران آگاهی تهران بزرگ با ردیابی هایی که انجام دادند، پیروز به شناسایی عاملان آدم ربایی شدند و آن ها را بازداشت کردند.

در تحقیقات 20 نفر به عنوان متهم شناسایی و بازداشت شدند، اما تحقیقات بعدی نشان داد از این تعداد فقط هفت نفر متهم اصلی هستند که به این ترتیب مابقی متهمان آزاد شدند. بنابر این گزارش از هفت متهم اصلی پرونده نیز پنج نفر بنگلادشی و بقیه متهمان ایرانی بودند. دانشجوی بنگلادشی وقتی آزاد شد، در شکایتش به پلیس گفت: من در قم درس می خواندم. یکی از متهمان که همشهری من است، مرا می شناخت و با بهانه ای خواست که به تهران بیایم و با هم دورهمی داشته باشیم، اما همین موضوع منجر به ربودن من شد. آن ها می دانستند پدرم مرد ثروتمندی است و می خواستند با این کار از پدرم پول بگیرند. چند نفر از کسانی که مرا ربودند، همشهریان خود من بودند که این سناریو را علیه من طراحی و اطلاعاتی نیز درباره خانواده ام جمع آوری نموده بودند تا به این طریق بتوانند خانواده مرا سرکیسه نمایند.

بعد از سرانجام بازپرسی ها و انجام تحقیقات از متهمان و همچنین دریافت شکایت، کیفرخواست علیه متهمان صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 12 دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. این در حالی بود که بنابر گفته وکیل شاکی پرونده، دانشجوی بنگلادشی، بعد از آزادی از دست گروگانگیران با توجه به اینکه وضعیت روحی خوبی نداشت، تحصیل در ایران را رها نموده و به کشور خودش بازگشته بود. او با نوشتن لایحه ای خطاب به دادگاه اعلام نموده بود که بر شکایت خودش باقی است و وکیلی برای اینکه کار هایش را پیگیری کند، به دادگاه معرفی کرد. ابتدای این جلسه وکیل شاکی به صندلی دعوت شد و درخواست خود را مبنی بر اشد مجازات برای تمامی متهمان خواهان شد. در این جلسه که به ریاست قاضی تولیت و مستشاری قاضی ملکی تشکیل شده بود، یکی از متهمان که ایرانی بود ماجرا را به این شکل تعریف کرد: ما قصد آدم ربایی نداشتیم وگرنه چنین کاری را در روز روشن و جلوی چشمان راننده تاکسی های دور میدان افسریه انجام نمی دادیم. شاکی قاچاقچی آدم بود و با آوردن بنگلادشی ها به صورت غیرقانونی به ایران، کسب وکاری برای خودش درست نموده بود. یکی از متهمان پرونده که در کارخانه ای در نزدیکی بنگاه پدر من کار می کرد سراغم آمد و گفت من می خواهم پولم را از این دانشجوی بنگلادشی بگیرم. از او ماجرا را پرسیدم و متوجه شدم که شاکی بابت آوردن برادر این متهم از او مقدار زیادی پول دریافت نموده است.

آن طور که من فهمیدم، این جوان در ایران از هر بنگلادشی که می خواست به ایران بیاید 20 میلیون تومان پول دریافت می کرد و او را به کارخانه ای در حوالی محل بنگاه پدرم می آورد، چراکه کارخانه های نزدیک محل کار پدرم همواره از کارگر های غیرقانونی و ارزان خارجی استفاده می کردند. از او پرسیدم مگر پول ندادی که برادرت را وارد ایران کند، گفت منصرف شدم و حالا که به سراغ دانشجوی بنگلادشی رفته ام می گوید پولم را پس نخواهد داد. من هم برای رضای خدا تصمیم گرفتم به آن ها یاری کنم. نه او را کتک زدیم و نه شکنجه کردیم و در این مدت نیز او به ما تنها 500 هزار تومان پول داد. من وقتی دیدم پول نمی دهد دیگر بی خیال ماجرا شده بودم که پلیس ما را بازداشت کرد.

در ادامه وکیل شاکی به صندلی رفت و گفت: متهمان دروغ می گویند. آن ها بعد از دزدیدن موکل من از پدرش طلب 200 میلیون تومان پول نموده بودند. هیچ کدام از حرف های آن ها صحت ندارد و اگر موکل من از بازگشت به ایران نمی ترسید حتماً در این دادگاه حضور می یافت و خودش همه ماجرا را تعریف می کرد، اما حالا که به جلسه نیامده است علیه او دروغ می بافند و مدارک موجود در پرونده نیز مؤید صحبت های موکل من است.

چهار متهم اصلی این پرونده به اتهام مشارکت در آدم ربایی به 15 سال حبس و دو متهم دیگر که معاونت در آدم ربایی اتهامشان بوده است به سه سال حبس و شلاق محکوم شدند. این حکم صبح دیروز با تأیید قضات دیوانعالی روبه رو شد.

منبع:ایران

parisro.ir: پاریس: سفر به فرانسه و زیباترین شهر دنیا

tatilatro.ir: تعطیلات رو: مجله مسافرتی